Έστω και καθυστερημένη η ανάρτηση αυτή- αλλά το είχα ως χρέος στο συγγραφέα και στον κόπο του. Καθυστερημένη μιας και η πρώτη ανάγνωση του βιβλίου έγινε μέσα σε μία βδομάδα από τη στιγμή που το παρέλαβα….
« Η Ατλαντίδα δεν χάθηκε ποτέ» είναι ένα πολύ έξυπνο βιβλίο ανάδειξης της τοπικής ιστορίας μέσω της μυθιστορίας. Ο συγγραφέας, μέτοικος εδώ και χρόνια της Σαντορίνης και υπάλληλος πια στο αεροδρόμιο του νησιού, αρκετά χρόνια προσπαθούσε να τελειώσει το πόνημα αυτό. Ένας ήταν ο λόγος: Να μπορέσει να διαβάσει πολύ την τοπική ιστορία του νησιού και να την μετουσιώσει σε δύο παράλληλες «μυθιστορίες». Οι ιστορίες αυτές περιπλέκονται στο χωρόχρονο: Στο Χθες και στο Σήμερα μιας άλλης Σαντορίνης. Έχει καταφέρει μέσα από τις δύο παράλληλα ιστορικές πλευρές του βιβλίου του, να προβάλλει εκείνα τα στοιχεία των εποχών στις οποίες διαδραματίζεται η πλοκή με πολύ ιδιαίτερο τρόπο….Η «Ατλαντίδα» του συγγραφέα, προσωπικά μιλώντας δεν είναι η Ατλαντίδα του Πλάτωνα, άλλα η «Ατλαντίδα» της Σαντορίνης του. Δεν ήταν ο αυτοσκοπός του να προβάλλει μέσα από μια μυθιστορία ξανά τα σχετικά με τους διαλόγους του Πλάτωνα…Η δυναμική του συγκεκριμένου βιβλίου προβάλλει πολύ περισσότερο την ανάδειξη της καθημερινής ζωής των Σαντορινιών, των ηθών και εθίμων, των πραγματικών γεγονότων – έκρηξη ηφαιστείου – «μινωική» / πτώση πτώση μέρους βιοκλιματικού στεγάστρου του Ακρωτηρίου, στον πολιτισμό του Ακρωτηρίου ( τοιχογραφίες, τεχνίτες) κ.α. με την παράλληλη μυθιστορηματική αφηγηματική που αρμόζει στο χθες και στο σήμερα του νησιού.
Η χρονολογική αποτύπωση στο εξώφυλλο του βιβλίου του έτους 2012 μ.Χ., - χρονολογία που στην ιστορία του μέλλοντος θα αναφέρεται εκτός των άλλων στο εκ νέου άνοιγμα του αρχαιολογικού χώρου του Ακρωτηρίου, δίνει και στον αναγνώστη μια άλλου είδους τροφή για σκέψη ….Σαν το νέο κομμάτι της «Ατλαντίδας» του φίλου Γιώργου να ξεκινάει το 2012 και να καταλήγει…..
Μία από τις έξυπνες παραμέτρους της συγκεκριμένης αυτό-έκδοσης , - άλλο ένα τιμητικό στοιχείο του συγγραφέα, είναι το παράρτημα στο οποίο εκτός από αποσπάσματα του διαλόγου του Πλάτωνα που αναφέρονται στην Ατλαντίδα, γίνεται και μια αναφορά σε κάποιες από τις τοιχογραφίες που εντοπίστηκαν στο Ακρωτήρι καθώς και σε κάποια ευρύτερα ιστορικά –γεωλογικά στοιχεία του νησιού.
Αγαπητέ Γιώργο, μ εντυπωσίασε πολύ η πλοκή των δύο ιστοριών σου. Η γραφίδα της σκέψης σου μου ανέδειξε χαρακτηριστικά και υπερτόνισε τις σκέψεις που μου μοιράστηκε όταν μου το έδωσες για κρίση: « Μα έχει τόσο όμορφα φτιαγμένη τοπική ιστορία το νησί και τόσο άγνωστη…..Γιατί;»
Ολόψυχα καλή επιτυχία στο πρώτο σου πόνημα….. Το βιβλίο σου, ανήκει σε εκείνη την κατηγορία μιας ευρύτερης προσπάθειας ανάδειξης και διαχείρισης της τοπικής Ιστορίας της Σαντορίνης…….μιας «άλλης Ατλαντίδας....που πραγματικά δεν χάθηκε ποτέ...."Υπάρχει αρκεί να τη γνωρίσουμε......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου